Moja teściowa potajemnie sabotowała moje posiłki, gdy mieliśmy gości, żeby mnie upokorzyć – nie przepuściłem tej okazji

Za każdym razem, gdy przychodzą do nas goście, moje popisowe dania okazują się pod jakimś względem okropne. Jestem znany ze swoich umiejętności kulinarnych, ale za każdym razem, gdy przychodzą do nas goście, moje dania są albo za kwaśne, za słone, albo dziwnie słodkie.

Kiedyś tłumaczyłam to nerwami i chęcią zaimponowania gościom, ale zawsze wydawało mi się to dziwne. Za każdym razem miałam wrażenie, że spada na mnie jakaś kulinarna klątwa.

Pewnego wieczoru po kolacji, szorując patelnię, westchnęłam głośno. Simon wszedł, wyczuwając moją frustrację. “Wszystko w porządku, kochanie?”

Zbliżenie kobiety myjącej naczynia w kuchni | Źródło: Pexels

„Simon, nie rozumiem. Postępowałem zgodnie z przepisami co do joty, ale i tak wszystko poszło nie tak. Czuję, że marnuję swój talent” – powiedziałem, czując się pokonany.

Pocałował mnie w czoło. „Jesteś świetną kucharką, Natasza. Może to po prostu pech. Nie bądź dla siebie zbyt surowa”.

Ale w głębi duszy czułem, że coś jest nie tak. Nie mogłem pozbyć się wrażenia, że ​​to coś więcej niż zwykły pech.

Kobieta wygląda na zamyśloną i lekko zmartwioną | Źródło: Midjourney

Pewnego wieczoru wszystko zaczęło się układać. To były urodziny Simona i przygotowywałam mój słynny makaron na przyjęcie. W naszym salonie rozbrzmiewały gwar rozmów i śmiech rodziny i przyjaciół, a Eva krzątała się, upewniając się, że wszystko jest idealne dla jej taty.

Simon czuł się jak ryba w wodzie, ożywienie dyskutując z kolegami na temat nowego projektu. Tymczasem ja byłam w kuchni, delektując się kojącym rytmem gotowania.

„Mamo, potrzebujesz pomocy?” – zapytała Ewa, wchodząc do kuchni.

Matka i córka przytulają się w kuchni | Źródło: Freepik

„Nie, kochanie, ja się tym zajmę. Upewnij się tylko, że twój tata dobrze się bawi” – ​​odpowiedziałam z uśmiechem, mierzwiąc mu włosy.

Gdy mieszałem sos, zadzwonił mój telefon. To był ważny telefon od klienta, więc wyszedłem z kuchni, żeby go odebrać. „Zaraz wracam” – powiedziałem do nikogo konkretnego, odebrałem połączenie i zamknąłem za sobą drzwi kuchni.

Rozmowa trwała zaledwie minutę, ale gdy wróciłem, zauważyłem, że drzwi kuchenne były lekko uchylone.

Zaskoczona kobieta stojąca przy drzwiach | Źródło: Midjourney